Ένα βήμα πριν την καταστροφή είναι τα περισσότερα παρόχθια οικοσυστήματα της Θεσσαλίας και κατ΄ επέκταση του νομού μας, σύμφωνα με στοιχεία έρευνας του καθηγητή εφαρμογών στο ΤΕΙ Λάρισας κ. Γιώργου Ευθυμίου.
Η εικόνα
Όσον αφορά στην εικόνα που χαρακτηρίζει τη Θεσσαλία, αυτή διαθέτει ένα εξαιρετικά, πλούσιο υδρογραφικό δίκτυο και περίπου το 10% των τύπων υγροτόπων της χώρας. Στη Θεσσαλία απαντώνται οι 37 υγρότοποι από τους 378 που κατέγραψε η πρώτη επίσημη απογραφή υγροτόπων της χώρας. Οι δυο κυριότερες απειλές, σύμφωνα με τον επιστήμονα, για τη βιοποικιλότητα που έχουν καταγραφεί σε παγκόσμιο επίπεδο είναι η μείωση, συρρίκνωση και υποβάθμιση των δασών αλλά και η γεωργία. Στην περιοχή μας (Θεσσαλία) οι δυο αυτοί παράγοντες έχουν έντονη παρουσία. Δυστυχώς τα περισσότερα παραποτάμια δάση έχουν συρρικνωθεί ή καταστραφεί προς όφελος των αγροτικών ή άλλων δραστηριοτήτων. Η εντατική και πλήρως μηχανο ποιημένη γεωργία, η εφαρμογή μονοκαλλιεργειών σε τεράστιες εκτάσεις, έχει υποβαθμίσει την βιοποικιλότητα του αγροτικού οικοσυστήματος και την ποικιλία του θεσσαλικού τοπίου, συμπεραίνει ο καθηγητής στο ΤΕΙ Λάρισας. Επίσης με τη σύγχρονη γεωργία στο θεσσαλικό κάμπο, έχει υποβαθμιστεί η βιοποικιλότητα στο αγροτικό τοπίο και γι’ αυτό ευθύνονται οι σύγχρονες γεωργικές πρακτικές για εντατικές καλλιέργειες, η εκμηχάνιση των αγροτικών εργασιών, η χρήση μεγάλων ποσοτήτων αγροχημικών ουσιών (λιπάσματα-φυτοφάρμακα) αλλά και η καταστροφή των μικρών κλήρων γης για τη δημιουργία εκτεταμένων αγροτεμαχίων για μονοκαλλιέργειες.
Ουσιαστικό βήμα
Η διατήρηση των υπαρχόντων παρόχθιων δασικών οικοσυστημάτων, αλλά κυρίως η αποκατάσταση και η επαναφορά των παρόχθιων δασών είναι ένα σημαντικό-ουσιαστικό βήμα για τη βελτίωση της θεσσαλικής βιοποικιλότητας, σημειώνει ο κ. Ευθυμίου.
Ένα βασικό ρόλο στην κατεύθυνση αυτή, προσθέτει, μπορεί να διαδραματίσουν οι προστατευόμενες περιοχές της Θεσσαλίας, όπως για παράδειγμα οι περιοχές του δικτύου ΦΥΣΗ 2000, καθότι πρόκειται για περιοχές με ιδιαίτερο επιστημονικό, οικολογικό ενδιαφέρον και θεσμικό καθεστώς. Ο Πηνειός, ο Ληθαίος, ο Σοφαδίτης, ο Τιταρήσιος, διευκρινίζει, είναι μερικά μόνο από τα ποτάμια συστήματα, στα οποία μπορεί να γίνουν οι πρώτες επεμβάσεις αποκατάστασης και επαναφοράς παρόχθιων δασικών οικοσυστημάτων στο σύνολο ή σε επιλεγμένα τμήματά τους. Η αποκατάσταση αυτή θα έχει ως αποτέλεσμα τη βελτίωση της βιοποικιλότητας και θα εξασφαλίσει αστικό και περιαστικό πράσινο στα αστικά κέντρα και τους οικισμούς από τους οποίους διέρχονται τα ποτάμια της Θεσσαλίας. Με τον τρόπο αυτό θα αυξηθεί η ποικιλότητα του τοπίου και θα δημιουργηθούν προϋποθέσεις και υποδομές για ανάπτυξη οικοτουρισμού, αγροτουρισμού, τουρισμού περιπέτειας στη φύση κ.λπ. Η δημιουργία υποδομών εναλλακτικού τουρισμού στα παρόχθια οικοσυστήματα, πρόκειται να προσελκύσει επισκέπτες στην περιφέρεια Θεσσαλίας, για όλη τη διάρκεια του έτους και να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας συμπληρώνει.
Απειλές
Τέλος όσον αφορά τις σημαντικότερες απειλές, μία από τις σημαντικότερες απειλές είναι η υλοτομία της παρόχθιας βλάστησης, για επέκταση των καλλιεργούμενων εκτάσεων μέχρι την κοίτη του ποταμού, χειμάρρου, ρέματος με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται αυτό, για τη βιοποικιλότητα. Επίσης η καύση της παρόχθιας βλάστησης. Η καύση της συχνά είναι εσκεμμένη ενέργεια για την κακώς νοούμενη «διαχείριση» της ανεπιθύμητης βλάστησης στα όρια του αγροτεμαχίου, και άλλοτε είναι τυχαίο γεγονός από την καύση της καλαμιάς χωρίς μέτρα προφύλαξης για την επέκταση της φωτιάς. Προσθέτει και την έλλειψη διαχείρισης της παρόχθιας βλάστησης, που συνεπάγεται την εγκατάλειψη αυτών των οικοσυστημάτων στην «τύχη τους» και στις συνέπειες των από αμέλεια ή πρόθεση ενεργειών των ανθρώπων της υπαίθρου».
Filed under: περιβάλλον στο νομό,Ελλάδα,ο ιστός της Λάρισας | Leave a comment »